Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Βιβλιο-παρουσίαση



( Στούντιο. Κάθονται 2 άτομα σε πολυθρόνες )

- Χαίρεται. Σήμερα ένας ακόμα συγγραφέας της νεότερης γενιάς, θα μας μιλήσει για το έργο του. Τον καλωσορίζουμε.
- Καλησπέρα σας.
- Καταρχήν πείτε μας δύο λόγια για εσάς.
- Ευχαρίστως. Λοιπόν, γεννήθηκα σε ηλικία 13 χρονών στο Μόναχο....
- .....α, Μοναχοπαίδι....
- ....ναι, και μεγάλωσα σε ένα ορεινό χωριό, έξω από την Άρτα.
- Πόσο έξω από την Άρτα ?
- Πολύ έξω. Στα Τρίκαλα.
- Πείτε μας λίγο, πως ήταν η ζωή σας τότε ?
- Δύσκολη, πολύ δύσκολη. Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, ακολουθούσα από πίσω τον πατέρα μου στην δουλειά του. Ήταν πολύ κουραστικά χρόνια.
- Τι δουλειά έκανε ο πατέρας σας ? Πωλητής ?
- Όχι, οδηγός τρένων.


- Μάλιστα... Και η επίδοσή σας στο σχολείο, πως ήταν ?
- Αρκετά καλή. Με δυσκολίες και προσπάθειες όμως, κατάφερα να το τελειώσω λίγο πριν τα 18.
- Και μετά ?
- Ε, μετά πήγα στο Γυμνάσιο. Έκατσα εκεί για 6 χρόνια...
- Τότε ήταν ακόμα το Εκτατάξιο ?
- ΄Οχι. Άλλα 6 χρόνια στο Λύκειο και τελικά πέρασα εκεί που ήθελα.
- Στα ΚΑΠΗ ?
- Ε ?
- Έπειτα όμως κάνατε μία σπουδαία καριέρα.
- Πράγματι. Σε λίγο καιρό βγαίνει και το τελευταίο μου βιβλίο.
- Α, θα πεθάνετε σύντομα ?
- Όχι! Εννοώ το πιό πρόσφατο....
- Και τι βιβλίο θα είναι ?
- Θα είναι ένα βιβλίο με συνταγές.
- Μαγειρικής ?
- Όχι, του ΙΚΑ.
- Για πείτε μας τώρα ένα από τα μεγαλύτερά σας όνειρα.
- Ναι, είμαι που λες γυμνός μέσα σε μία ζούγκλα και από πάνω μου πετάνε κάτι ροζ...
- ...εννοώ σε σχέση με το γράψιμο !
- Α. Όσο αφορά το γράψιμο, έχω ένα και μόνο όνειρο.
- Ποιο είναι αυτό ?
- Να γίνω ο μεγαλύτερος συγγραφέας της γενιάς μου.
- Και πως σκοπεύετε να το καταφέρετε αυτό ?
- Ε, λίγο υγιεινή διατροφή, λίγο τρέξιμο... Που θα μου πάει, θα τους θάψω όλους....


Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2015

Ουάου-σβιτς



( Βράδυ. Στο γραφείο ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης. Ένας αξιωματικός κάθεται στην καρέκλα του. Τον πλησιάζει ο υπηρέτης του )

- Κύριε ... Εμ, κύριε ?
- Τι θες, Ροδόλφε ?
- Τι έχετε κύριε? Δείχνετε πολύ στεναχωρημένος.
- Ω ναι, πιστέ μου Ροδόλφε. Κάτι έχω....
- Για μένα ?!!
- Όχι, εννοώ κάτι με απασχολεί.
- Τι εννοείτε, κύριε ?
- Θα σου εξηγήσω. Ξέρεις τους Εβραίους που έχουμε στο στρατόπεδο ?
- Αυτούς που τους βρίζουμε ?
- Ναι
- Αυτούς που τους ξυρίζουμε ?
- Ναι
- Αυτούς που τους φτύνουμε όποτε τους βλέπουμε και άμα είναι, τους πλακώνουμε και στο ξύλο ?
- Ναι, αυτούς.
- Ε και τι με αυτούς ?
- Να, φοβάμαι πως δεν με συμπαθούν.
- Αλήθεια ?! Τι λες ρε παιδί μου... Παράξενο.


- Κι όμως... κι όμως. Είναι αλήθεια αγαπημένε μου Ροδόλφε.
- Μάλιστα. Και πως σας ήρθε κάτι τέτοιο ?
- Δεν ξέρω, δεν ξέρω. Είναι πολλά. Στην αρχή, δεν μου χαμογελούσαν αυτοί που τους έστελνα στους φούρνους.
- Μα τι λέτε ? Αυτοί "καίγονται" για εσάς.
- Έπειτα, είναι το άλλο. Όποτε πήγαινα να μιλήσω σε αυτούς στον θάλαμο αερίων, δεν μου μιλούσαν.
- Θα "πνιγόντουσαν" εκείνη την στιγμή.
- Αχ δεν μπορώ. Αυτή η σκέψη με καταδιώκει. Με τυραννάει, το καταλαβαίνεις ? Ακόμα και τα βράδια, δεν μπορώ να κοιμηθώ.
- Γιατί δεν μετράτε προβατάκια ?
- Δεν γίνεται. Σκέφτομαι συνέχεια τους Εβραίους.
- Ε τότε, μετρήστε Εβραίους.
- Μα γιατί να μου συμβαίνει εμένα αυτό ?! Δεν αξίζω λίγη ηρεμία ? Κάτι πρέπει να κάνω για να τους βγάλω από το μυαλό μου .. Α, το βρήκα !
- Τι βρήκατε κύριε ?
- Θα κάνω μπάνιο.
- Μπάνιο ?
- Ναι
- Δηλαδή, με σαπούνι ?
- Ναι
- Από αυτά που τα κάνουμε από τους Εβραίους.
- Ναι.
- Άρα, για να μην σκέφτεστε τους Εβραίους, θα κάνετε μπάνιο με σαπούνι από Εβραίους.
- Ναι, γιατί ?
- Τίποτα, μία χαρά μου ακούγεται.



- Θα μου κάνει καλό λες ?
- Βέβαια. Και όχι μόνο σε εσάς. Θα κάνει και σε αυτούς που τους κάνατε σαπούνι.
- Με ποιόν τρόπο ?
- Θα καταφέρουν αυτό που θέλουν οι περισσότεροι εδώ μέσα.
- Ποιό ?
- Να σας καθαρίσουν.
- Αχ, όπως και να έχει, πρέπει να κάνω κάτι.
- Κάτι ?
- Ναι. Πρέπει να τους κάνω να νιώσουν όμορφα.
- Καλή ιδέα, κύριε.
- Ε λοιπόν, το αποφάσισα !
- Τι ?
- Από αύριο κιόλας, θα τους δίνω όσο φαγητό θέλουν !
- Α, ωραία.
- Και στα παιδιά, σοκολάτες !
- Μιά χαρά.
- Και τέρμα πιά φίλε μου η δουλειά. Μόνο παιχνίδι !
- Τι καλά !
- Και το στρατόπεδο θα το γεμίσουμε με χρώματα, τ' ακούς ?! Όλο χρώματα το στρατόπεδο !


- Μπράβο κύριε !
- Και λουλούδια.... και γλάστρες !
- Πω πω !
- Και θα καλέσουμε και ένα τσίρκο. Να έρθει να μας διασκεδάσει !
- Υπέροχα !
- Ναι , άλλα πολλά λεφτά ρε παιδί μου ...
- Τι ?!
- Πολλά λεφτά, λέω...
- Ε ??!
- Δε γαμιέται ? Άυριο θα τους καθαρίσω όλους, να ησυχάσουμε ...