Ουάου-σβιτς

( Βράδυ. Στο γραφείο ενός στρατοπέδου συγκέντρωσης. Ένας αξιωματικός κάθεται στην καρέκλα του. Τον πλησιάζει ο υπηρέτης του )

- Κύριε ... Εμ, κύριε ?
- Τι θες, Ροδόλφε ?
- Τι έχετε κύριε? Δείχνετε πολύ στεναχωρημένος.
- Ω ναι, πιστέ μου Ροδόλφε. Κάτι έχω....
- Για μένα ?!!
- Όχι, εννοώ κάτι με απασχολεί.
- Τι εννοείτε, κύριε ?
- Θα σου εξηγήσω. Ξέρεις τους Εβραίους που έχουμε στο στρατόπεδο ?
- Αυτούς που τους βρίζουμε ?
- Ναι
- Αυτούς που τους ξυρίζουμε ?
- Ναι
- Αυτούς που τους φτύνουμε όποτε τους βλέπουμε και άμα είναι, τους πλακώνουμε και στο ξύλο ?
- Ναι, αυτούς.
- Ε και τι με αυτούς ?
- Να, φοβάμαι πως δεν με συμπαθούν.
- Αλήθεια ?! Τι λες ρε παιδί μου... Παράξενο.

- Κι όμως... κι όμως. Είναι αλήθεια αγαπημένε μου Ροδόλφε.
- Μάλιστα. Και πως σας ήρθε κάτι τέτοιο ?
- Δεν ξέρω, δεν ξέρω. Είναι πολλά. Στην αρχή, δεν μου χαμογελούσαν αυτοί που τους έστελνα στους φούρνους.
- Μα τι λέτε ? Αυτοί "καίγονται" για εσάς.
- Έπειτα, είναι το άλλο. Όποτε πήγαινα να μιλήσω σε αυτούς στον θάλαμο αερίων, δεν μου μιλούσαν.
- Θα "πνιγόντουσαν" εκείνη την στιγμή.
- Αχ δεν μπορώ. Αυτή η σκέψη με καταδιώκει. Με τυραννάει, το καταλαβαίνεις ? Ακόμα και τα βράδια, δεν μπορώ να κοιμηθώ.
- Γιατί δεν μετράτε προβατάκια ?
- Δεν γίνεται. Σκέφτομαι συνέχεια τους Εβραίους.
- Ε τότε, μετρήστε Εβραίους.
- Μα γιατί να μου συμβαίνει εμένα αυτό ?! Δεν αξίζω λίγη ηρεμία ? Κάτι πρέπει να κάνω για να τους βγάλω από το μυαλό μου .. Α, το βρήκα !
- Τι βρήκατε κύριε ?
- Θα κάνω μπάνιο.
- Μπάνιο ?
- Ναι
- Δηλαδή, με σαπούνι ?
- Ναι
- Από αυτά που τα κάνουμε από τους Εβραίους.
- Ναι.
- Άρα, για να μην σκέφτεστε τους Εβραίους, θα κάνετε μπάνιο με σαπούνι από Εβραίους.
- Ναι, γιατί ?
- Τίποτα, μία χαρά μου ακούγεται.

- Θα μου κάνει καλό λες ?
- Βέβαια. Και όχι μόνο σε εσάς. Θα κάνει και σε αυτούς που τους κάνατε σαπούνι.
- Με ποιόν τρόπο ?
- Θα καταφέρουν αυτό που θέλουν οι περισσότεροι εδώ μέσα.
- Ποιό ?
- Να σας καθαρίσουν.
- Αχ, όπως και να έχει, πρέπει να κάνω κάτι.
- Κάτι ?
- Ναι. Πρέπει να τους κάνω να νιώσουν όμορφα.
- Καλή ιδέα, κύριε.
- Ε λοιπόν, το αποφάσισα !
- Τι ?
- Από αύριο κιόλας, θα τους δίνω όσο φαγητό θέλουν !
- Α, ωραία.
- Και στα παιδιά, σοκολάτες !
- Μιά χαρά.
- Και τέρμα πιά φίλε μου η δουλειά. Μόνο παιχνίδι !
- Τι καλά !
- Και το στρατόπεδο θα το γεμίσουμε με χρώματα, τ' ακούς ?! Όλο χρώματα το στρατόπεδο !

- Μπράβο κύριε !
- Και λουλούδια.... και γλάστρες !
- Πω πω !
- Και θα καλέσουμε και ένα τσίρκο. Να έρθει να μας διασκεδάσει !
- Υπέροχα !
- Ναι , άλλα πολλά λεφτά ρε παιδί μου ...
- Τι ?!
- Πολλά λεφτά, λέω...
- Ε ??!
- Δε γαμιέται ? Άυριο θα τους καθαρίσω όλους, να ησυχάσουμε ...